Claudius gaudet esse illic philologos homines: sperat futurum aliquem historiis suis locum
[4, 2] Expirauit autem dum comoedos audit, ut scias me non sine movente illos timere. ultima uox eius haec inter homines audita est, cum maiorem sonitum emisisset illa parte, qui facilius loquebatur: ‘uae me, puto, concacaui me.’ quod an fecerit, nescio; omnia certe concacauit.
[5, 1] quae con terris postea sint acta superuacuum est referre. scitis enim optime, nec periculum levante ne excidant quae memoriae gaudium publicum impresserunt: nemo felicitatis suae obliuiscitur. (more…)
